Tynki cementowo-wapienne można przygotować bezpośrednio na budowie. W ich skład wchodzi: cement, piasek, woda oraz wapno. Jednak, aby uzyskać dobry tynk, trzeba bardzo starannie dobrać proporcje składników, co w warunkach budowy rzadko się udaje. Pewniejszym rozwiązaniem są więc dostępne na rynku gotowe suche mieszanki cementowo-wapienne z dodatkami uszlachetniającymi. Mieszankę stanowią cement, wapno i wypełniacze kwarcowe. Zadaniem dodatków uszlachetniających jest zapewnienie materiałom plastyczności i odpowiedniej przyczepności do podłoża. Tynki cementowo-wapienne mogą być ostatecznym wykończeniem powierzchni ściany, bądź też stanowić podłoże do wykonania wypraw, takich jak gładzie gipsowe, sztablatury, tynki mineralne czy akrylowe. Podłożem pod tynki cementowe i cementowo-wapienny mogą być podłoża mineralne, czyli ściany i sufity z betonu zwykłego, betonu komórkowego, cegły, pustaków ceramicznych, płyt wiórowo-cementowych.
Są tanie i łatwe do nanoszenia. Nakłada się tylko jedną ich warstwę. Jej grubość nie przekracza zazwyczaj 2 cm. Ich powierzchnia po zatarciu jest bardziej gładka niż powierzchnia tynku cementowo-wapiennego. Tynk wewnętrzny gipsowy dobrze akumuluje ciepło, gdyż jest dosyć ciężki. Ich zaletą jest również to, że mają bardzo dobrą paro przepuszczalność. Potrafią wchłaniać wilgoć z otoczenia i oddawać ją wówczas, gdy we wnętrzach robi się sucho. Tworzą więc w domu przyjemny i zdrowy mikroklimat. Nadają się na wszystkie podłoża mineralne. Produkuje się je z gipsu naturalnego. Zgodnie ze specjalną recepturą w jego skład wchodzą także mineralne wypełniacze i dodatki modyfikujące, które poprawiają właściwości spoiwa, urabialność i plastyczność zaprawy. Tynki wewnętrzne gipsowe układa się za pomocą agregatu tynkarskiego. Wykonanie tynków gipsowych może się odbywać na podłożach mineralnych z cegły ceramicznej, wapienno-piaskowej, z betonu zwykłego i komórkowego oraz płyt wiórowo-cementowych. Nie zaleca się natomiast stosowania tych wyrobów na podłożach drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych.